پیامبر خدا صلى الله علیه و آله
لمّا اُسْرِیَ بِی إلى السَّماءِ دَخَلتُ الجَنّةَ ، فرَأیْتُ فیها مَلائکةً یَبْنُونَ لَبِنَةً مِن ذَهَبٍ و لَبِنَةً مِن فِضَّةٍ، و رُبَّما أمْسَکوا، فقلتُ لَهُم ; مالَکُم رُبَّما بَنَیْتُم و رُبَّما أمْسَکْتُم ؟ فقالوا ; حتّى تَجیئَنا النَّفَقةُ ، فقلتُ لَهُم ; و ما نَفَقتُکُم؟ فقالوا ; «سُبحانَ اللّه ِ و الحَمدُ للّه ِ و لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و اللّه ُ أکبرُ» .;
آن شب که به آسمان برده شدم، به بهشت درآمدم. در آن جا فرشتگانى را دیدم که خشتى از طلا و خشتى از نقره بر هم مى گذارند و گاه از کار دست مى کشند. از آنان پرسیدم; چرا گاه مى سازید و گاه از کار باز مى ایستید؟ گفتند; [منتظریم] تا هزینه (مصالح) به ما برسد. پرسیدم; هزینه شما چیست؟ گفتند; این سخن مؤمن در دنیا ; سُبحانَ اللّه ِ و الحمدُ للّه ِ و لا إلهَ إلاّ اللّه ُ و اللّه ُ أکبر.;
بحار الأنوار : 93/169/7.
